الآن تمام اشیائی که در اطراف ماست ، خود را نشان می دهد .

گل ، لیوان ، کتاب و … . ولی یک شیء وجود دارد که خود را نشان نمی دهد ، ما را نشان می دهد و آن آیینه است .

آیینه وقتی شفّاف و صاف و بیرنگ شد ، چون من ندارد و من او کنار رفته ، دیگران را نشان می دهد .

آب بی رنگ است . رنگ آن به تناسب ظرفی است که آب در آن است . خود آن هیچ رنگی ندارد .

ما هم باید مثل آب شفّاف بشویم . یعنی منِ ما کنار برود . طمع ها ، حرص ها ، خودیت ها و غرض ها را آلوده می کند .

اگر عظمت خدا واقعی در دل ظاهر شود ، منِ ما کنار می رود و همه چیز ما زیر و رو می شود . آن وقت اوست که جلوه می کند.

تا آدم ذوب نشود و من او فانی نشود ، و عشق و محبّت این من را از بین نبرد ، کامل نمی شود .

چرا از انتقاد ناراحت می شویم ؟

پشت یک ماشینی نوشته بود : اگر من یکی خوب شوم ، خیلی خوب می شود . خیلی پیام زیبایی است !

مضمون این آیه ی قرآن است : « یا ایّها الذین آمنوا علیکم انفسکم » ( ای کسانی که ایمان آورده اید ، بر شما باد به خودتان ! »

یعنی اگر من یکی خوب شوم ، خیلی خوب می شود . چرا انتقاد پذیری ما ضعیف است ؟

چرا وقتی به دیگران انتقاد می کنند ناراحت نمی شویم .

باید خود را بسازیم . هر چه خود را بشکنیم راحت می شویم .

کسانی که منِ خود را کنار می گذارند ، خیلی راحت زندگی می کنند .

خدا بی حساب و کتاب به کسی چیزی نمی دهد . ما هم باید در همین مسیر قرار بگیریم .

باید این « من » را پایمال کنیم .

آورده اند که : به ابوالعباس بن اصبهید گفتند : چرا نماز نمی خوانی ؟

گفت : خجالت می کشم سوره های کوچک را بخوانم و سوره های بزرگ را هم که از حفظ نیستم !

گویند : روزی مردی به مرحوم حاج میرزا محمد علی - معروف به میرآخوند اوغلی - که از علمای بزرگ اردبیل بود مراجعه کرده و گفت :

خانه ام در کنار شهر است و شب هنگام که به منزل می روم از حمله ی سگ ها می ترسم دعایی به من یاد دهید که از مزاحمت آنها در امان باشم .

شیخ گفت : برای دفع شرّ سگ این آیه را می خوانند : « وَ کلبُهُم باسِط ذِراعَیهِ بِالوَصید » 

ولی این را هم بدان که سگ عربی نمی داند و نباید چوب دستی را از خود دور کنی .

شمس مظفّر روزی با شاگردان خود می گفت : تحصیل در کودکی می باید کرد .

هر چه در کودکی یاد گیرند هرگز فراموش نشود . من در این زمان پنجاه سال است که سوره فاتحه را یاد گرفته ام و با وجود آن که هرگز نخوانده ام هنوز به یاد دارم .

ای یک جهان برادر ، وی نور هر دو دیده

چون حال زار خواهر ، چشم فلک ندیده

بی محمل و عماری ، بی آشنا و یاری

سرگرد هر دیاری ، خاتون داغ دیده

خورشید برج عصمت ، شد در حجاب ظلمت

پشت سپهر حشمت ، از بار غم خمیده

دردانه بانوی دهر ، بی پرده شهره شهر

دوران چه کرده از قهر ، با ناز پروریده

ای لاله ی دل ما ! ای شمع محفل ما !

بر نی مقابل ما ! سر بر فلک کشیده

بنگر به حال اطفال ، در دست خصم ، پا مال

چون مرغ بی پر و بال ، کز آشیان پریده

یک دسته دل شکسته ، بندش به دست بسته

یک حلقه زار و خسته ، خارش به پا خلیده

گردون شود نگون سر ، دیوانه عقل رهبر

لیلی اسیر و اکبر در خاک و خون تپیده

دست سکینه بر دل ، پای رباب در گل

کافتاده در مقابل ، اصغر گلو دریده

بر بسته دست تقدیر ، بیمار را به زنجیر

عنقاء قاف و نخجیر ، هرگز کسی شنیده ؟

آهش زند زبانه ، روزانه و شبانه

از ساغر زمانه ، زهر الم چشیده

رفتم به کام دشمن ، در بزم عام دشمن

داد از کلام دشمن ، خون از دلم چکیده

کردند مجلس آرا ، ناموس کبریا را

صاحبدلان خدا را ، دل از کفم رمیده

گر مو به مو بمویم ، آرام دل نجویم

از آنچه شد نگویم ، با آن سر بریده

زان لعل عیسوی دم ، حاشا اگر زنم دم

کز جان و دل دمادم ، ختم رسل مکیده

آدم ها کوچک که هستن ، دوست دارن برای والدین شون هدیه بخرن

ولی پول ندارن !

وقتی بزرگ میشن پول دارن

ولی وقت ندارن !

وقتی پیر میشن هم پول دارند و هم وقت

ولی تأسف می خورن ، دیگر « والدین شان » را ندارن !!!

اگر همون موقع که بزرگ شدن ، پول و وقتشون رو به هم نزدیک کنن ، مطمئنا تأسف آخر را ندارن

مردی صاحب خانه ی خود را گفت : چوب های این سقف را اصلاح کن که صدا می دهد .

صاحب خانه گفت : نترس که تسبیح می گوید .

مستأجر گفت از آن می ترسم که او را رقّت قلب دست دهد و به سجده افتد .

ای که جان را بهر تن می سوختی

سوختی جان را و تن افروختی

ای دریغا ! ای دریغا ! ای دریغ !

آنچنان ماهی نهان شد زیر میغ

اندکی جنبش بکن همچون جنین

تا ببخشندت دو چشم نور بین

دوست دارد یار ، این آشفتگی

کوشش بیهوده به از خفتگی

اندرین ره ، می تراش و می خراش

تا دَمِ آخر ، دمی غافل مباش

در کلام عرفا آمده است : بهترین ذکرها برای رهرو ، کلمه ی پاک و پاک کننده ی « لا اله الا الله » و درود روح انگیز و معطر « اللهم صلّ علی محمد و آل محمد » است .

کمربند ماشین را ببین ! اگر نرم نرمک بکشی تا آخر با تو می آید ، اما اگر پای شتاب و خشونت در میان باشد همان جا می ایستد ، ذره ای هم جلو نمی آید ، یعنی عقب می رود ، اما جلو نه !

خب ، این یک درس است ، درس اخلاق ، آن هم با زبان عمل .

می گوید : آقای راننده ! اگر پدری و می خواهی فرزندانت پا به پای تو تا آخر بیایند ، تنها راهش نرمش است، پس خشونت را کنار بگذار .

آقای راننده ! اگر همسری و می خواهی خانم یا شوهرت در برابرت نایستد ، یک راه بیشتر ندارد ، آن هم نرمش است .

آقای راننده ! اگر مدیری و می خواهی کارمندانت همراه و همدل تو باشند و در خطرات و بحران ها نگهبان تو باشند و تو را حفظ کنند راهش نرمش و انعطاف است .

حال شما خودت ببین چه سختی ها و دشواری ها که با نرمش آسان می شود .

« الرِفقُ یُیسِّرُ الصِعاب َ …. »

نرمی و مدارا سختی ها را آسان می کند

مثل گوشت با استخوان !

دستت را ببین !

همه اش گوشت است ؟ نه !

همه اش استخوان است ؟ نه !

بلکه گوشت و استخوان با هم است و همین با هم بودن است که دست را دست کرده است .

حال نرمی مثل گوشت است ، سختی مثل استخوان ، و این دو با هم باشند .

کسی که همه اش نرمش و انعطاف است هیچ به درد نمی خورد ؛ همین طور کسی که همیشه و همه وقت خشک و خشن باشد .

« چو نرمی کنی خصم گردد دلیر**** و گر خشم گیری شوند از تو سیر

درشتی و نرمی به هم در ، به است **** چو رگ زن که جراح و مرهم نِه است »

« اِخلِط الشّدَهَ برِفقِ  » سختی و نرمی را با هم همراه کن

لقمان گفت : « پسرم ! شکیبایی و یقین و جهاد با نفس داشته باش ، و بدان که در شکیبایی ، انواع شرافت هست .

هر گاه تو بر حرام های خدای متعال شکیبایی ورزیدی و در دنیا پارسایی پیشه کردی و گرفتاری ها را آسان گرفتی ، چیزی نزد تو محبوب تر از مرگ نخواهد بود و چشم انتظار آن خواهی بود . »

مداد وقتی تراش می خورد ، درست است چیزهایی از او کم می شود اما روان تر می نویسد ، راحت تر می نویسد .

مصیبت ها هم مثل مداد تراش اند ؛ درست است از ما چیزهایی کم می کنند اما سیر و حرکت ما را در راه خدا روان تر می کنند .

این است که قرآن کریم می فرماید : از این عُسرت ها و سختی ها رنجیده خاطر مباش ، چون آن ها با خود راحتی ها و موهبت ها را به ارمغان می آورند و البته بهره مند خواهی شد .

در بهار اگر بوته ها به گل نشسته اند ، اگر درختان جامه سبز و لطیف به تن دارند ، به راحتی به اینجا نرسیده اند ….

« به راحتی نرسید هر که زحمتی نکشید »

یعنی سرماهای سختی پشت سر گذاشتند و برف و باران و رگبار و تگرگ ها را تحمل کردند ؛ گاهی حتی شاخه هاشان هم شکست ، اما خم به ابرو نیاورده ، بلکه پای برجا ایستاده و ایستادگی کردند .

« هزار نکته ز باران و برف می گوید***** شکوفه ای که به فصل بهار درچمن است »

حال ما هم اگر سختی ها را تحمل کنیم ، یک روزی سبز می شویم ، یک روزی بهاری می شویم ، یک روزی تماشایی می شویم .

لقمان حکیم گفت : « حقیقت پرهیزکاری ، پاک دامنی است . »

بریدم از همه پیوند و بر تو دل بستم

به مهر روی تو با مهر و ماه پیوستم

مرا ز ساغر ابرویت آن چنان شوری است

که بی تملّق ساقی ، خراب و سرمستم

که آفتاب جمال تو دید و آب نشد ؟

صواب نیست که با هستی تو من هستم

به پای بوس تو دارم سری ولی بی مغز

دریغ از اینکه جز این بر نیاید از دستم

رها نشد ز تو تیری که بر دلم ننشست

به خاک پای تو سوگند ناز آن شستم

به گِرد کوی تو گَرد از وجود من برخاست

اگر چه نیست شدم لیک باز ننشستم

به جستجوی دهانت که چشمه ی نوش است

در اولین قدم از جوی زندگی جَستم

سر ار ز لطف تو از فرق فرقدان بگذشت

ولی ز قهر تو طرف کلاه نشکستم

گر التفات نباشد تو را به من چه عجب

تو شاهباز بلند آشیان و من پَستم

به راستی به تو آراست مفتقر خود را

نبودی ار تو من از خویشتن نمی رستم

لقمان گفت : « کسی که ظاهرش زشت و لباسش مندرس است ، بر شما خوار و سبک نیاید ؛ چرا که خدای متعال ، به دل ها می نگرد و به عمل ها پاداش می دهد . »

لقمان به پسرش گفت : « پسرم ! با بندگان نیکوکار خدا همنشینی کن ؛ چرا که در سایه ی همنشینی با آنان ، به خیر می رسی ، و چه بسا در پایان این همنشینی ، رحمت خدا بر آنان فرود آید و تو نیز به همراه آنان بهره مند گردی .

پسرم ! با بدکاران همنشینی نکن ؛ چرا که از همنشینی با آنان ، خیری به تو نمی رسد ، و چه بسا در پایان این همنشینی ، کیفری بر آنان فرود آید و تو نیز به همراه آنان گرفتار گردی . »

اومد روی یه صفحه کاغذ نوشت : حاسبوا قبل ان تحاسبوا

یه کم پایین تر اسم چند تا گناه رو ردیف کرد و جلوی اونها رو خالی گذاشت . بعدش هم برگه رو تکثیر کرد و به هر کدوم از مربیا یه دونه داد .

بهشون هم گفت : شب ها بشینید ، کاراتون رو بررسی کنید ببینید خدای نکرده چند تا دروغ گفتید ؟ غیبت چند نفر رو کردید ؟ تهمت زدید یا نه ؟ بدبینی داشتید ؟

کارهای خوبتون چقدر بوده ؟ و …..

خلاصه باید حواسمون به کارامون باشه .

سر هر ماه اگه یک نگاه که به این برگه بندازید حساب کار دستتون میاد . این کار شهید تاثیر زیادی رو مربیا گذاشت و خیلی چیزا رو عوض کرد .

گر هوای سر کوی تو دهد بر بادم

به حقیقت کند از بند هوی آزادم

جلوه ی روی تو از طور دلم برده قرار

کز زمین می رسد اینک به فلک فریادم

سینه ام ناله ی جانسوز چو بنیاد کند

سیل اشکی بزند سر بکند بنیادم

لیلی حُسن تو را بنده چنان مجنونم

که خردمندی یک عمر برفت از یادم

خضر را چشمه ی حیوان همه ارزانی باد

من دهان و لب شیرین تو را فرهادم

بود امیدم که به جاه تو به جایی برسم

در پی این طمع خام به چاه افتادم

آرزو داشتم از جام تو یابم کامی

دو سه گامی شدم و دین و دل از کف دادم

خواستم برگ و بری از گل روی تو برم

بر زمینم بزد آن شاخه ی چون شمشادم

رخت بستم به خرابات ز ویرانه ی دل

تا که معموره ی حُسن تو کند آبادم

جز غم عشق تو در لوح دلم نقش نبست

مفتقر زین سبب از کِلک مشیّت شادم

علامات خدا فراموشی

می دانید علامت های خدا فراموشی چیست ؟ می دانید علامت آدم هایی که ارتباطشان با خدا ضعیف است چیست ؟ 

1. ارتباط ضعیف با قرآن 

این افراد با قرآن ارتباط ندارند . قرآن می فرماید آدم هایی که ارتباطشان با خدا ضعیف است « وَ لا یَزیدُ الظّالِمینَ إلّا خَسارا » ( سوره اسراء آیه 82 ) وقتی قرآن می خوانند بدشان می آید . علاوه بر این که ارتباط خودشان با قرآن ضعیف است اگر کسی هم قرآن می خواند در وجود آنها اثر نمی گذارد .

جوان های عزیز ارتباطتان را با قرآن قوی کنید ، سعی کنید حداقل روزی پنج آیه بخوانید و حفظ کنید ، از حافظه هایتان بهره بگیرید . جزء سی ام را که آیات کوتاهی دارد به خاطر بسپارید .

قرآن نورانیت عجیبی در زندگی انسان دارد . قرآن خودش نور است ، قرآن منشأ نور است ، قرآن کتاب انسان سازی است ، گاهی یک آیه انسان را زیرورو کرده است.

2. بی توجهی به نماز و عبادت

قرآن می فرماید انسان هایی که یاد خدا در زندگی شان کمرنگ است و ارتباطشان با خدا ضعیف است ، نمازشان با کسالت و بی حالی است .

« إذا قامُوا إلَی الصَّلاه قامُوا کُسالی » ( سوره نساء آیه 142 )

نماز را با کسالت و بی حالی می خوانند . این مخصوصا برای نوجوان ها و جوانان عرض می کنم سعی کنید حلاوت و شیرینی نماز و حلاوت نماز اول وقت را بچشید .

نماز برایتان آنقدر شیرین باشد که اگز یک روز برای نماز صبح خواب ماندید واقعا آن روز برایتان سیاه و تاریک باشد .

این گونه نباشد که پدر و مادر دائم به شما تذکر نماز بدهند ، نماز حرف زدن و گفت و گوی با خداست ، باید با علاقه خوانده شود .

3. عدم مقاومت در مقابل گناه

خداوند در قرآن می فرماید : « یُسارِعُونَ فِی الإثمِ وَ العُدوانِ » ( سوره مائده آیه 62 )

یک علامت دیگر این است که راحت به گناه تن می دهد و در مقابل گناه مقاوم نیست .

مشاهده می کنید که بعضی ها در مقابل گناه زود خم می شوند ، خاضع می شوند ؛ در مقابل غیبت ، تهمت ، معصیت ، لقمه ی حرام .

اما بعضی ها مقاومند . بنابراین یک علامت کسی که از یاد خدا اعراض کرده این است که : « یُسارعونَ فی الإثم و العُدوان » دنبال گناه می دود ، به جای این که « یُسارعون فی الخَیرات » ( سوره آل عمران آیه 114 ) دنبال کار خیر بدود ، « یُسارعون فی الإثم و العُدوان »

4. عدم حق پذیری

علامت دیگر این است که قرآن می فرماید : حق پذیر نیست ، گویا کور است ، گویا کر است « لهُم أعیُن لا یُبصرون » ( سوره اعراف آیه 179 ) ؛ چشم دارد ولی نمی بیند ، گوش دارد ولی نمی شنود .

وقتی که پیغمبر گرامی اسلام در جنگ بدر به طرف میدان نبرد می رفتند دو نفر مسلح آمدند ، گفتند : یا رسول الله !

ما آمدیم شما را یاری کنیم . این کار ، کار خوبی است ، گزینش خوبی است ، سراغ دشمن نرفتند ، سراغ پیامبر آمدند ، حضرت فرمودند : به چه انگیزه ای ؟

برای چه آمده اید ؟ پیامبر می خواد بینش آنها را سؤال کند ، اعتقاد ، انگیزه و نیت آنها را سؤال کند .

گفتند : آقا ما مشرکیم ، شما را قبول نداریم ، خدا را هم قبول نداریم ، اما آمده ایم شما را یاری کنیم شنیده ایم جنگ است ، گفتیم برویم کمک کنیم ، اگر پیروز شدید به ما غنیمت بدهید ، ما برای غنیمت و پول آمده ایم ، کاری به خدا و پیغمبر خدا هم نداریم .

حضرت فرمود : هر دوی شما برگردید ، من فقط برای خدا می جنگم ، من که نمی خواهم کشور به دست بیاورم ، من برای این می جنگم که توحید اقامه شود .

یکی از آنها گفت ما مسلمان می شویم ، یکی مسلمان شد و آمد و دیگری برگشت .

اعتقاد ، بینش و معرفت این اولین مسئولیت است .