زنی از قبیله ی مخزوم دزدی کرد . قریشیان به خاطر موقعیت بلند اجتماعی آن زن بیمناک شدند و می خواستند پیامبر از مجازات او چشم بپوشد . جز اسامه پسر زید ، محبوب پیامبر ، کسی جرئت نداشت این خواهش بی جا را با پیامبر بگوید . اسامه خواسته ی قریشیان درباره عفو آن زن را مطرح کرد .

حضرت فرمودند : آیا در حدی از حدود خداوند پادرمیانی می کنی ؟

سپس برخاست و خطبه ای خواند . در آن سخنرانی فرمود : آنانی که پیش از شما نابود شدند ، مردمانی بودند که مهترشان دست به سرقت می زد ، رهایش می کردند ؛ و اگر فرودستشان سارق بود ، حد را در حقش اجرا می کردند . سوگند به خداوند ، اگر فاطمه ، دختر محمد صلی الله علیه و آله و سلم نیز دست به سرقت بزند ، محمد صلی الله علیه و آله و سلم دستش را قطع خواهد کرد .

و دست زن مخزومی بریده شد .

کسی که وساطت او مانع اجرای حدی شود ، در معرض خشم یزدان است تا از این کار خویش دست کشد .

روش پیامبر صلی الله علیه و آله آن بود که چارپایان ، اسلحه و چیزهایش را نامگذاری می کرد .

نام پرچمش « عقاب » بود . شمشیر جنگی اش « ذوالفقار » نامیده می شد و شمشیرهای دیگرش « مَخذَم » ، « رسوب » و « قضیب » نام داشتند . غلاف شمشیرش به نقره آراسته بود .

کمانش را « کتوم » ، تیردانَش را « کافور » ، شتر ماده اش را « قَصواء » می نامید که به آن « عضباء » هم می گفتند .

استرش « دُلدُل » الاغش « یَعفور » ، گوسفند شیردهش « عینه » نام داشت .

اسبش را « مُرتَجَز » ، گوسفند دیگرش را « برکه » ، تازیانه اش را « ممشوق » ، پرچم های دیگرش را « غبرا » و  « حمد » و زرهش را « ذات الفضول » می نامید ( این زره از سه دایره ی نقره تشکیل شده بود ؛ یکی در جلو و دو تا در عقب ) .

روش پیامبر صلی الله علیه و آله آن بود که چارپایان ، اسلحه و چیزهایش را نامگذاری می کرد .

نام پرچمش « عقاب » بود . شمشیر جنگی اش « ذوالفقار » نامیده می شد و شمشیرهای دیگرش « مَخذَم » ، « رسوب » و « قضیب » نام داشتند . غلاف شمشیرش به نقره آراسته بود .

کمانش را « کتوم » ، تیردانَش را « کافور » ، شتر ماده اش را « قَصواء » می نامید که به آن « عضباء » هم می گفتند .

استرش « دُلدُل » الاغش « یَعفور » ، گوسفند شیردهش « عینه » نام داشت .

اسبش را « مُرتَجَز » ، گوسفند دیگرش را « برکه » ، تازیانه اش را « ممشوق » ، پرچم های دیگرش را « غبرا » و  « حمد » و زرهش را « ذات الفضول » می نامید ( این زره از سه دایره ی نقره تشکیل شده بود ؛ یکی در جلو و دو تا در عقب ) .

مدیریت زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم : چون به خانه می رفت ، وقتش را سه قسمت می کرد : بخشی برای پروردگار والا ( و راز و نیاز با او ) ؛ قسمتی برای خانواده اش و پاره ای برای خودش ؛ اما گاه آن ساعت را که به خود اختصاص داده بود ، بین خود و مردم تقسیم می کرد .

هر گاه در جمع به پیامبرصلی الله علیه و آله هدیه می دادند ، به اطرافیانش می فرمود : شما در این هدیه سهم دارید .

هدیه را می پذیرفتند گرچه جرعه ای شیر بود ؛ و آن را جبران می کردند .

فرمان داده بود : به یکدیگر هدیه دهید تا محبتتان به همدیگر افزون شود .

از یارانش می خواست هدیه را رد نکنند و آن را کوچک نشمارند ، گرچه پاچه ی بزی باشد .

نه تنها فرمان به هدیه دادن متقابل می داد ، بلکه می فرمود : به کسی که به تو هدیه نمی دهد نیز هدیه بده .

می فرمود : هدیه کینه ها را می برد و دوستی را تجدید و تثبیت می کند .

در هدیه دادن ، میان فرزندان خویش مساوات را رعایت کنید ؛ من اگر می خواستم کسی را در هدیه دادن برتری دهم ، زنان را برتری می دادم .

هدیه را فراتر از هدایای مادی مطرح می کرد و می فرمود : چه نیکو هدیه ای است سخنی از سخنان دانش راستین .

نیای خالد قسری ، زنی بیگانه را بوسید . زن به پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم شِکوه بُرد . رسول به دنبال مرد فرستاد . او آمد و اعتراف کرد و گفت : اگر زن می خواهد قصاص کند ، قصاص کند ! پیامبر و یارانش لبخند زدند . حضرت پرسید : دیگر این کار را تکرار نمی کنی ؟ مرد پاسخ داد : سوگند به خداوند ، نه ای رسول خدا . رسول از مجازات (سبک ) وی چشم پوشید .