چتر باز ها چه عشقی می کنند وقتی سقوط می کنند!

هر چه ارتفاع بیشتر، سقوط برا آن ها لذت بخش تر است!

چرا؟ چون پشت آن ها گرم است به یک چتر.

ایمان هم چتر است ، چتر نجات!

اگر ما اهل ایمان باشیم، دیگر از سقوط و افتادن و تهدیدها هیچ هراسی نخواهیم داشت و این است که قرآن کریم همه را به ایمان دعوت می کند، ایمانی از سر صدق نه ادعای گزاف:

ای شما که ادعای ایمان دارید، بیایید اهل ایمان باشید

کیف ها را در مغازه های کیف فروشی ببین که چقدر زیبا و خوش فرم و خوش قواره ایستاده اند. اگر داخلشان باز کنی می بینی پر از روزنامه باطله اند!

و وقتی که روزنامه ها را بیرون می ریزی از شکل می افتند. خشم و عصبانیت مثل همان روزنامه باطله اند؛ وقتی آن ها را فرو ببریم شکل پیدا می کنیم ، شخصیت پیدا می کنیم. برای همین، قرآن کریم یکی از ویژگی های اهل ایمان را فروخوردن خشم می داند:

یعنی خشم و عصبانیت خود را فرو می برند.

سپاس خدایی را که برای  ما انسان ها، زیبایی های آفرینش را در اندام و قیافه برگزید، و پاکیزه ترن روزی ها را به سوی ما روان ساخت، و برای ما با داشتن قدرت و توانایی بر تمام آفریدگان و با در اختیار گرفتن آن ها، برتری بخشید، بر این حساب تمام آفریدگانش با قدرت او، به خواست ما، گردن نهاده و با توانایی شکست ناپذیرش همگی، در اطاعت ما می چرخند و سپاس مخصوص خدایی که در نیاز و احتیاج را به روی ما از غیر خودش بست، پس وقتی که این همه مهربانی در حق ما می کند چگونه ممکن است که ما بتوانیم او را سپاس گزاری نماییم؟ یا کی می توانیم شکرش را به جا آوریم؟! هیچ گاه! با ممکن نبودن، کی با ناتوانی ؟ (مخلوقات همگی در هر شرایط محتاجند و اگر محتاجی به محتاج دیگر دست باز کند نهایت ذلت و خواری است. پس باید تنها خالق را مورد توجه قرار داد، و اگر از مخلوقی انتظار حل مشکلی باشد آن را هم باید به خدا نسبت داد.زیرا بدون عنایت او هیچ کس نمی تواند رفع نیاز بکند)

لقمان به پسرش گفت : « پاکیزه ترین غذا را بخور و بر بستر گسترده بخواب.

عبدالرزّاق به نقل از حسن: لقمان به پسرش گفت :«ای پسرم! وقتی سیر هستی، از روی سیری چیزی نخور، که اگر آن را به سوی سگ بیندازی برایت بهتر است».

لقمان به پسرش گفت: «ای پسرم! وقتی که معده پر شد، اندیشه می خوابد و حکمت ، گنگ می گردد و اعضا از عبادت ، باز می مانند.»

و همچنین فرمود: «ای پسرم! از سیر خوردن بپرهیز؛ زیرا این کار ، شب ، ضرر می رساند و روز به لغزش و گناه می کشاند»

یا این که گفت «و روز ، مذمّت آور است»

لقمان گفت :« گشنگی بهترین خورش است»

سپاسگزاری :

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: پاداش کسی که می خورد و سپاس آن را می گزارد همانند کسی که برای خدا روزه می گیرد.

راه نرفتن:

امام صادق سلام الله علیه می فرماید: در حال راه رفتن غذا نخور مگر از روی ناچاری .

نایستادن:

انس گوید :رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم از ایستاده آشامیدن نهی فرمود. پرسیدم ایستاده غذا خوردن چه حکمی دارد؟ فرمود:خوردن بدتر است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: هنگام غذا کفش هایتان را بکنید، زیرا مایه راحتی پاهایتان و سنت زیبایی است و نیز می فرماید: غذا خوردن در بازار مایه ی پستی است.

صَمت خاموشی است، جوع گرسنگی، سَهَر بیداری، خلوت گوشه گیری و ذکر به دوام، همیشه به یاد حق بودن . در چهار اول « خیر الامور اوسطها» و در پنجمی خوشا آنان که دایم در نمازند.

الذین هم علی صلاتهم دائمون

خود را باش و دنیا را نکوهش مکن. آگاه باش تا خود را تباه نکنی. حیف است که به کاهلی بنشینی. میدانی که دل تا شکسته نشد بیت المعمور نمی گردد. و این شکسته از صدهزار درست بیشتر ارزد، بلکه به بها در نمی آید؛ زیرا که بهای آن خدای تعالی است. گنج غمش را دل شکسته بباید، و این گنج را هر کس نیابد و در دست هر کس نپاید.

جامی غم دوست را به عالم ندهی

با هر که نه دوست شرح این غم ندهی

مرغ غم او به حیله شد ما را رام

خاموش که مرغ رام را رم ندهی

مبادا خواجه غافل بخورد و غافل بخوابد که به قول عارف همه دان همدان باباطاهر عریان: هر آن کو غافله غافل خوره تیر .

روز آخر ذی الحجه که آخر سال عرب است سید در اقبال موافق یک روایت ذکر کرده که دو رکعت نماز کند در هر رکعت حمد یک مرتبه و ده مرتبه توحید و ده مرتبه آیه الکرسی بخواند و بعد از نماز بگوید :

اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِي هَذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَيْتَنِي عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِيتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِي إِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرَائِي عَلَيْكَ اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِي وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ يُقَرِّبُنِي إِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنِّي وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِي مِنْكَ يَا كَرِيمُ

خدايا آنچه در اين سال انجام دادم، از عملى كه مرا از آن نهى كردى، و به آن راضى نبودم، و من آن را فراموش كردم، ولى تو فراموشش ننمودى، و پس از گستاخی ام بر تو، مرا به توبه دعوت كردى، خدايا من از تو آمرزش می خواهم، پس مرا بيامرز، و آنچه انجام دادم از عملى كه به تو نزديكم كند، از من قبول كن، و اميدم را از خودت قطع مكن اى كريم.

چون اين را بگويد، شيطان فریاد مى زند: واى بر من، آنچه در اين سال عليه او رنج بردم، همه را خراب كرد، و سالى كه گذشت براى او گواهى میدهد، كه سالش را ختم به خير نمود.

منبع : مفاتیح الجنان عالم بزرگوار مرحوم حاج شیخ عباس قمی

در بندگی بایدنیک استوار و پایدار بود تا همه ی کارها و گفتارها جز نیایش و ستایش دادار نبود، که بی رنج گنج به دست نیاید.

راه، نیک هموار است و کار، سخت دشوار.

شیر مردان خوش به کارتن در دهند تا دشوارشان آسان گردد و کم کم سزاوار آستان دلستان گردند.

هر که جان به جانانه سپرد گوی نیک بختی را ببرد؛ و گرنه چند روزی چون دیگر جانوران بخورد و بمرد. آن که دیده به روی نیکوی دوست گشود، چشمش روشن بادا که:

دیده را فایده آنست که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

خواب، خوراک، کار و زندگی را اندازه است، که در کم آن بیم تباهی است و در افزون آن ترس رسوایی. شکمِ تهی، رهزن شود، چنان که آکنده ی آن، که سیر ، گرسنه ی دیدار نمی شود و سیراب، تشنه ی دلدار نگردد. میانه روی مایه ی بلند پایگی ، ارجمندی و نیک بختی است. آنچه را که داور خرد دستور داد به جا آر و پاسخ درست برای پرسش خدایت فراهم کن. تنها از آفریدگارت شرم بدار نه از آفریده هایش. بگذار تا دیگران از تو رنگ بگیرندنه تو از آنان.

هر کس در هر پایه ای که هست، اگر رهزن است پشیزی نیارزد. بی پرده بگویم: مگسانند گرد شیرینی.

پیمانت را با خدا و پیغمبر سخت استوار کن و از ته دل بگو خدایا آمدم، گر کام تو بر نیامد آنگه گله کن.

گفتن بسم الله الرحمن الرحیم :

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: با جماعت بخورید و بسم الله الرحمن الرحیم بگویید تا برکت غذا زیاد شود.

امام باقر علیه السلام می فرماید: هر گاه سفره غذا را گستردید بسم الله الرحمن الرحیم بگویید.

امام کاظم علیه السلام می فرماید: هنگام نوشیدن بسم الله الرحمن الرحیم و پس از آن الحمدلله رب العالمین بگویید.

مرحوم صدوق گوید: روایت شده که هر کس فراموش کرد برای هر نوع غذایی بسم الله بگوید، [پس از یادآوری] بگوید: «بسم الله عَلی اوّلِهِ وَ آخِرِهِ »

اقتباس از کتاب مفاتیح الحیات عالم گرانقدر آیت الله جوادی آملی

شست و شوی دست:

رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: شست و شوی دست پیش از غذا فقر را دور می کندو پس از غذا غم را بزداید و دیده را بهبود بخشد.

امیرالمؤمنان سلام الله علیه می فرماید: شستن دستان پیش از غذا و پس از آن، روزی را زیاد می کند.

امام باقر سلام الله علیه می فرماید: صاحب خانه پیش از غذا قبل از همه و پس از غذا بعد از همه دستان خود را می شوید.

حلال خواری:

در حدیث معراج آمده است: ای احمد! اگر خوردن و آشامیدنت پاک باشد در حفظ و حمایت من هستی.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: هر کس غذای حلال بخورد فرشته ای بالای سرش بایستد و برایش آمرزش بخواهد تا از خوردن فارغ شود.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بزرگ شمردن ریش سفید مسلمان بزرگ شمردن خداست.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس برتری پیر را به دلیل سنّتش بشناسد و او را احترام کند، خدا وی را از هراس روز قیامت در امان می دارد.

امام صادق علیه السلام فرمود: سه گروه اند که حقّشان را جز منافقان شناخته شده نادیده نمی گیرند: ریش سفید مسلمان، حافظ قرآن و پیشوای دادگر

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: کهنسال در میان خاندانش همانند پیامبر در میان امت خویش است.

امام زین العابدین علیه السلام فرمود: از حقوق همکیشانت این است که [در نگاه تو] پیرمردانشان همانند پدرت و جوانانشان به سان برادرانت و پیرزن هایشان همانند مادرت و کودکانشان همسان فرزندانت باشند.

شخصی در دنیا غرق داد و ستد و خرید و فروش بود، و از جمله هیزم می فروخت و مکرر فریاد می زد: حُزمَه بِفِلِس : «یک بسته هیزم به یک فِلس(پول)»

هنگام مرگش فرا رسید، حاضران، او را تلقین می کردند و به او می گفتند: بگو ؛ لا اله الا الله

در جواب می گفت: حزمه بفلس

چون او در دنیا همواره به جای ذکر خدا، سرگرم این جمله بود و با این سخن خود گرفته بود، هنگام مرگ نیز آن را می گفت.

هر چیزی خالصش خوب است.

مثل گلاب و عسل که خالص شان خوب است.

حتی خود آب ، خالصش خوب است.

آبی که توی یخچال می گذاری، بوی طالبی و گوشت و ماست می گیرد، این آب دیگر گوارا نیست.

آبی گواراست که طعم آب داشته باشد، بوی آب داشته باشد، رنگ آب داشته باشد.

عبادت هم همین طور است ؛ خالص آن خوب است.

این است که قرآن کریم می فرماید: جز خدا هیچ کس را بندگی نکنید ، یعنی بندگی خود را خالص کنید.

روایت شده: عزرائیل برای قبض روح بنده ای از بندگان مؤمن و صالح خدا با او ملاقت کرد پس از سلام، گفت : « من کاری با تو دارم که می خواهم کنار گوشت بگویم، او سرش را نزدیک آورد، عزرائیل به او گفت : «آمده ام جانت را بگیرم»

مؤمن : خوش آمدی و مدّتها مشتاق دیدارت بوده ام.

عزرائیل : اگر کار و حاجتی داری انجام بده.

مؤمن : هیچ حاجتی جز ملاقات با پروردگارم را ندارم.

عزرائیل: چگونه جانت را بگیرم؟

مؤمن: آیا اجازه ی اختیار دادن به من را داری؟

عزرائیل : آری، خداوند در مورد مؤمن ، چنین اجازه ای به من داده است.

مؤمن : بگذار وضو بگیرم و سپس مشغول نماز شوم، در حال سجده جان مرا بگیر.

مؤمن مشغول نماز شد و عزرائیل در حال سجده، روح او را قبض کرد.

به نقل از حسن لقمان به پسرش گفت: « ای پسرم! عمل ، بدون یقین مقدور نیست و هر کس یقینش ضعیف باشد، عملش ضعیف خواهد بود.

لقمان گفت: « شکیبایی هنگام برخورد با سختی ها ، از نیکیِ یقین است»

شما اول انگشت خود را در استمپ می گذاری و آن را جوهری می کنی و بعد پای یک قرارداد را انگشت زده و آن را جوهری می کنی. یعنی تا این انگشت خود جوهری نشود نمی تواند برگ کاغذی را جوهری کند.

هندسه ی عالم هم همین است. ما تا خود  یک ویژگی و صفتی پیدا نکنیم، نمی توانیم دیگران را دعوت کنیم تا آن ویژگی و صفت را پیدا کنند.

این است که قرآن کریم گلایه می کند از کسانی که حرف هایی می زنند و مردم را به خصوصیاتی دعوت می کنند، درحالی که در خودشان از آن ویژگی ها خبری نیست.

چرا یک حرف هایی می زنید که خود انجام نمی دهید.

درست مثل سوزم که برای همه لباس می دوزد، اما خود برهنه است.

یا مثل شمعی که اطرافِ خود را روشن می کند، اما پای خودش تاریک است.

یک گل وقتی شاداب و با طراوت است که لقمه های پاک در اختیارش قرار بگیرد: آب پاک، خاک پاک

ما آدم ها هم همین طوریم، یعنی وقتی شاد وشاداب و سرحال هستیم که مواظب لقمه هایمان باشیم؛ لقمه هایمان پاک و طیّب باشند.

این است که قرآن کریم نصیحت می کند:

یعنی مردم لقمه های حرام را مصرف نکنید. چرا؟ چون افسرده می شوید، ناراحت می شوید، پژمرده می شوید، خشک می شوید. آزرده خاطر می شوید و آسیب می بینید.

سپاسی که چون چشم ها خیره شود سبب روشنی دیده ی ما گردد، و هنگامی که چهره ها سیاه شود صورت ما به نورانیت آن سپید گردد. سپاسی که ما را از آتش دردناک خدا آزاد نموده و در جوار کرم نامنتهایش جای دهد.

سپاسی که به سبب آن ، هم دوش فرشتگان نزدیک و بسیار ارجمند شویم، و در پیشگاه عنایتش جا را بر آنها تنگ سازیم و به وسیله آن با پیام آوران فرستاده اش، در سرای ماندگاری و جاوید و چایگاه سرمدی او که دگرگونی نپذیرد، گرد هم آییم.