سپاسی که چون چشم ها خیره شود سبب روشنی دیده ی ما گردد، و هنگامی که چهره ها سیاه شود صورت ما به نورانیت آن سپید گردد. سپاسی که ما را از آتش دردناک خدا آزاد نموده و در جوار کرم نامنتهایش جای دهد.

سپاسی که به سبب آن ، هم دوش فرشتگان نزدیک و بسیار ارجمند شویم، و در پیشگاه عنایتش جا را بر آنها تنگ سازیم و به وسیله آن با پیام آوران فرستاده اش، در سرای ماندگاری و جاوید و چایگاه سرمدی او که دگرگونی نپذیرد، گرد هم آییم.