الآن تمام اشیائی که در اطراف ماست ، خود را نشان می دهد .
گل ، لیوان ، کتاب و … . ولی یک شیء وجود دارد که خود را نشان نمی دهد ، ما را نشان می دهد و آن آیینه است .
آیینه وقتی شفّاف و صاف و بیرنگ شد ، چون من ندارد و من او کنار رفته ، دیگران را نشان می دهد .
آب بی رنگ است . رنگ آن به تناسب ظرفی است که آب در آن است . خود آن هیچ رنگی ندارد .
ما هم باید مثل آب شفّاف بشویم . یعنی منِ ما کنار برود . طمع ها ، حرص ها ، خودیت ها و غرض ها را آلوده می کند .
اگر عظمت خدا واقعی در دل ظاهر شود ، منِ ما کنار می رود و همه چیز ما زیر و رو می شود . آن وقت اوست که جلوه می کند.
تا آدم ذوب نشود و من او فانی نشود ، و عشق و محبّت این من را از بین نبرد ، کامل نمی شود .
فرم در حال بارگذاری ...
عشق با زینب(س) تبانی کرده است
رنگ گل را ارغوانی کرده است
هست عشق دلبریت، عشق او
صبر زانو می زند در پیش او
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد