چاره ای جز زیستن با مردم و راهی جز ساختن با آنان نیست؛ ولی دل را به دست دلدار ده و آزاد باش ، و سر را به پای دوست نه و شاد باش، دیده به درگاهش بدار تا چشم روشنت روشن تر شود. و دست امید به پیشگاهش بر، تا جان خرم خرم تر گردد. این بار است که قد برافراخت و چهره برافروخت و کار خود ساخت و خرمن ما بسوخت.

شوریدگان لب فرو بستند و دیده بدو دوختند، و خردمندان سر به گریبان سرگردانی فرو بردند و در دریای ژرف بی پایان هستی جز شکنج و گره آب ندیدند. آقای من ! بر خود ببال که گدای ره نشین آن شاهی، و از کسی منال که در سنگر استوار آن بنده پرور جهان پناهی؛ همان که دردها را درمان کند و تشنگان را سیراب، و خستگان را آسایش دهد و شوریدگان را نوازش کند و آوارگان را پناه دهد.

سپاسی که تاریکی های قبر یا عالم بعد از مرگ را روشن ساخته و راه برانگیختن و رستاخیز را بر ما، راحت کند، و موقعت ما را نزد بینندگان (انبیاء، ائمه هدی) در جایگاه های شرافتمندانه قرار دهد. روزی که هر کس سزای عمل خود بیند بدون آنکه به آنها ستمی شود. روزی که هیچ دوست و خوشاوندی از دوستش در دفع عذاب و کیفر کمترین حمایتی نمی تواند بکندو ستمکاران یاری نشوند.

سپاسی که از ما بر خواسته و به بالاترین بالاها، در نوشته تنظیم شده ای که نزدیکان پیشگاه الهی (پیامبر، و امامان، فرشتگان مقرب) آن را شهود می کنند، صعود کند تا به عنوان سند در حمایت از ما مطرح گردد.

یک مداد اگر مغز نداشته باشد، هیچ ارزشی ندارد؛ فقط چوب است.

ارزش یک مداد به مغز آن است.

ارزش ما آدم ها هم به مغز و عقل و خرد است.

اگر این خرد و عقل را کنار بگذاریم، و اهل حساب و کتاب نباشیم ارزشی نداریم، فایده ای نداریم.

یکی از ناله های اهل جهنم این است:

اگر اهل تعقل و اندشه بودیم، اگر اهل درک بودیم امروز اینجا نبودیم.

یک میخ اگر راست باشد هر چه هم ضربه بخورد پیش تر رفته و محکم تر و مقاوم تر خواهد شد، به همین خاطر هم قرآن به ما می گوید بیایید راستی و صداقت پیشه کنید، اینجاست که هیچ کس نمی تواند به شما آسیب بزند.

اگر اهل شکیبایی باشید، اگر تقوا پیشه کنیدو در یک سخن، اگر راستی و درستی پیشه کنید، هیچ کس نمی توان به شما آسیب بزند، اما اگر صداقت را پیشه نکنید و کج بشوید و کج رفتار باشید مثل همان میخ کج می مانید؛ هرچه ضربه بخورید بیشتر کج می شوید.

سپس خداوند بزرگ ، خاکی از قسمت های گوناگون زمین، از قسمت های سخت و نرم ، شور و شیرین گرد آورد، آب بر آن افزود تا گِلی خالص و آماده شد، و با افزودن رطوبت چسبناگ گردد که از آن، اندامی شایسته و عضوهایی جدا و به یگدیگر پیوسته آفرید. آن را خشکانید تا محکم شد. خشکاندن را ادامه داد تا سخت شد تا زمانی معیّن و انسجامی مشخص، اندام انسان کامل گردید . آنگاه از روحی که آفرید در آن دمید تا به صورت انسانی زنده در آمد، دارای نیرو اندیشه، که وی را به تلاش اندازد و دارای افکاری که در دیگر موجودات، تصرّف نماید. به انسان اعضاء و جوارحی بخشید، که در خدمت او باشند، و ابزاری عطا فرمود، که آنها را در زندگی به کار گیرد. قدرت تشخیص به او داد تا حق و باطل را بشناسد و حواس چشایی و بویایی، و وسیله ی تشخیص رنگ ها ، و اجناس مختلف در اختیار او قرار داد. انسان را مخلوطی از رنگ های گوناگون و چیزهای همانندو سازگار و نیروهای متضاد و مزاج های گوناگون ، گرمی ، سردی ، تری و خشکی قرار داد. سپس از فرشتگان خواست تا آن چه در عهده دارند انجام دهند ، و عهدی را که پذیرفته اند وفا کنند، این گونه که بر آدم سجده کنند، و او را بزرگ بشمارند و فرمود: « بر آدم سجده کنید پس فرشتگان همه سجده کردند جز شیطان» غرور و خود بزرگ بینی او را گرفت و شقاوت وبدی بر او غلبه کرد و به آفرینش خود از آتش افتخار نمود و آفرینش انسان از خاک را پست شمرد. خداوند برای سزاوار بودن شیطان به خشم الهی ، و برای کامل شدن آزمایش، و تحقق وعده ها به او مهلت داد و فرمود«تا روز رستاخیز مهلت داده شدی»

ندانم دوستم د رچه کار است؟

در شب سهر دارد یا نه ؟

سهرش در احیای سحر است یا افشای سَمَر؟

در اندیشه ی سرای جاویدان به کجا رسیده است؟

امروزش بهتر از دیروز است یا نه؟

گاهی آه آتش سوز دارد یا نه؟

وقتی، دیده ی اشکبار دارد یا نه؟

در حضور و مراقبت به سر می برد یا در جهل و غفلت؟

این گفتارم را چون حلقه در گوش می کند یا نه:

سرمایه راهرو حضور و ادب است

آنگاه یکی همت و دیگر طلب است

ناچار بود راهرو از این چار اصول

ورنه به مراد دل رسیدن عجب است

حبیبم! دغل دوستان گرفتارت نکنند!

مبادا روزانه با قرآن کریم که عهد خدای متعال است تجدید عهد نکنی!

خردمند پرهیزگار از مرگ هراس ندارد. مرگ او را زیان نرساند، بلکه سود دهد. گویم که نمرد، زنده تر شد.

امام باقر علوم پیامبران علیه السلام روایت فرموده از رسول خدا صلی الله علیه و آله که سؤال شد:

« چه کسی در میان مؤمنان از دیگران زیرک تر است»؟

در جواب فرمود:

«آن که به یاد مرگ بیشتر و در آمادگی برای آن شدیدتر است»

همه می روند و نمی دانند با خود چه می برند.

خنک آن که دفتر هستی اش را بگشود و از روزنامه ی کارهایش آگاه شد.

چون هر کسی کشته ی چند ساله ی زندگی اش هست. دل مردگان از مرگ هراس دارند و از کشتزار خود بیزارند، و زنده دلان از کشت خود سپاس گزارندو به پروردگار خود امیدوار.

حبیبم! اگر چه داروی دردها در دست تو است؛ ولی از آن که هر درد را درمان دهد درخواست دارم که دل پر دردی دهدت که جز داروی سوز و گذاز عطّار عشق درمانش نبود؛ که دل بی درد گوشت پاره ای سرد است؛ نه جان دارد نه جانان .

برادرم ! اگر درد داری، یکی از نام های شریف خداوند طبیب است.

به قول حافظ: عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد

ای خواجه درد نیست و گرنه طبیب هست

هر که درد دارد روزها کوکو می کند و شب ها هو هو .

گاهی در نماز و نیاز است و گاهی در سوز و گداز

با دردمندان باش اگر چه کم اند(و قلیل من عبادی الشکور)

شاید افرادی باشند که نگذارند دوست عزیزم به فکر خود باشد، یا اقتضای عصر اجازه نمی دهد، و یا آقا خیال می کند اگر خویشتن را دریابد چه خواهد شد؟

نه مزاحم کارت هست نه مانع بازارت . این که هستی و هر چه داری و البته هزار بار از آن بهتر خواهد شد، بلکه بالاتر و بالاتر ، باز هم بالاتر . این خداوند صادق الوعد است که می فرماید: «برای کسانی که نیکی کردند، نیکویی است و افزون از آن» ، و می فرماید: « هر چه بخواهند در آن جا دارند، و پیش ما [برای آنان] فزون تر هم هست. »

شگفتی خلقت فرشتگان

سپس آسمان های بالا را از هم گُشود و از فرشتگان پر نمود. گروه از فرشتگان همواره در سجده اند و رکوع ندارند و گروهی در رکوعند و یارای ایستادن ندارند و گروهی در صف هایی ایستاده اند که پراکنده نمی شوند وگروهی همواره تسبیح گویند و خسته نمی شوند و هیچ گاه خواب به چشمشان را نمی یابد و عقل های آنان دچار اشتباه نمی گردد، بدن های آنان دچار سستی نشده و آنان دچار بی خبر برخاسته از فراموشی نمی شوند. برخی از فرشتگان، امینان وحی الهی و زبان گویای وحی برای پیامبران می باشند، که پیوسته برای رساندن حکم و فرمان خدا در رفت و آمدند. جمعی از فرشتگان حافظان بندگان، و جمعی دیگر دربانان بهشت خداوندند.

بعضی از آنها پاهایشان در طبقات پایین زمین قرار داشته و گردن هاشان از آسمان فراتر، و ارکان وجودشان از اطراف جهان گذشته، عرش الهی بر دوش هایشان استوار است، برابر عرش خدا ددگان به زیر افکنده و در زیر آن ، بال ها را به خود پیچیده اند. میان این دسته از فرشتگان با آنها که در مراتب پایین تری قرار دارند، حجاب عزت و پرده های قدرت، فاصله انداخته است.

هرگز خدا را با وهم و خیال ، در شکل و صورتی نمی پندارند و صفات پدیده ها را بر او روا نمی دارند؛ هرگز خدا را در جایی محدود نمی سازند، و نه با همانند آوردن به او اشاره می کنند.

پیامبر خدا صل الله علیه و آله وسلم : لقمان حکیم، پیوسته می گفت: «هرگاه چیزی در نزد خداوند عزوجل به امانت گذارده شود، حفظش می کند».

شُعب الایمان- به نقل از مالک- لقمان حکیم به پسرش گفت: «هیچ سرمایه ای، مانند تن درستی نیست و هیچ نعمتی، مانند پاک سرشتی نیست.»

امام زین العابدین علیه السلام: لقمان به پسرش گفت : « ای پسرم! بدترین ناداری، نداشتن دل است و بزرگترین مصیبت، بدهکاری است و بالاترین محرومیت و بلا هم، همان بدهکاری است. »

و سپاس و ستایش خدایی را، که از ناحیه ی خودش حقایقی را برای ما (به وسیله عقل، و توجه دادن ها و الهام ها و جلوه های نور در دلها) شناسانده ، و بر آنچه از سپاس گزاریش بر دلمان افکنده که فراموشش نکنیم و بر آن درهای آگاهی که از پروردگاریش بر روی ما گشوده و بر آن اخلاص ورزی در توحید و یگانگیش که ما را رهنمون شده، و قلب ما را از انکار خودش و شک و دودلی در کارهایش دور داشته، چنان سپاسی که به وسیله آن، در حلقه سپاس گزاران از آفریده هایش زندگی کنیم و با آن بر هر که به خشنودی و گذشتش پیشی گرفته، سبقت گیریم.

حضرت آقای حاج سید محمد علی قاضی تبریزی که در سه سال قبل در تهران چندی توفق زیارتشان نصیب و از مصاحبتشان بهره مند بودم داستان هایی از آن بزرگوار در نظر دارم از آن جمله فرمودند:

مسجد شش گلان تبریز که امامت آن با جناب آقای میرزا عبدالله مجتهدی است در چهار سال قبل ماه مبارک رمضان شب احیاء که شبستان بزرگ آن مملو از جمعیت بود جناب آقای مجتهدی بدون اختیار و التفات دو ساعت مانده به انقضاء مجلس، احیاء را تمام می کند بعد می بیند حال توقف ندارد از شبستان خارج می شود به واسطه حرکت ایشان تمام اهل مجلس حرکت می کنند و از شبستان بیرون می آیند نفر اخری که بیرون رفت ناگاه طاق بزرگ تماما منهدم می شود و یک نفر هم صدمه نمی بیند چنانچه اگر با بودن جمعیت منهدم می شد معلوم نبود یک نفر هم سالم می ماند.

خداوند را شاکرم که چه نعمت های زیبایی در اختیارمان قرار داده است ؛ نعمت هایی  مانند پرندگان که فقط با دیدنشان جان آدمی تازه می شود و چشمانمان را نوازش می کند و با نغمه های زیبایی که سر می دهند نه تنها گوش سر بلکه، گوش جان ما هم پر از حس زیبایی می گردد ، پر از حس عشق ، دوست داشتن .

جذابیت های بصری که خداوند در پرندگانش قرار داده واقعا وصف ناپذیر است

خداوند زیباست و زیبایی ها را دوست دارد و همه چیز را همه چیز را زیبا آفریده ، شاید بعضی چیزها از نظر ما زیبا نباشند اما مطمئنا آن چیز از نظر خالقش زیباست و خالق است که مخلوقش را با تمامیت خود دوست دارد ، کاش همان گونه که خدا ما را دوست دارد و به ما مشتاق است ما هم نسبت به پروردگارمان همین حس را داشته باشیم

خدایا شکرت که می توانم زیبایی هایت را ببینم ، بشنوم، لمس کنم ، ببویم و… خداوندا شکرت بابت همه ی نعمت هایی که به ما دادی شکرت بابت اینکه ما را خلق کردی و شکرت که چون تو خالق مایی از اینکه با تمام بارهای گناهم مرا رها نکرده ای سپاسگزارت هستم

خداوندا عاشقانه دوستت دارم زیرا تنها تویی که معنای واقعی عشق و دوست داشتن را می فهمی

خدایا توفیق بندگی ات را به ما عطا کن

 سپاسگزارم سپاسگزارم و هزاران بار سپاسگزارم

زندگی زیباست ای زیبا پسند

زنده اندیشان به زیبایی رسند

 آنقدر زیباست این بی بازگشت

 کز برایش میتوان از جان گذشت

 مردن عاشق نمی میراندش

 در چراغ تازه می گیراندش

 باغها را گرچه دیوارو در است

 از هواشان راه با یکدیگر است

 شاخه ها را از جدایی گر غم است

ریشه هاشان دست در دست هم است

توپ را که شوت می کنند و به آن ضربه می زنند. بالا می رود اما پایی که ضربه می زند به عقب بر می گردد.

و این خود یک درس است.

یعنی اگر به کسی البته به ناحق و نابجا ضربه ای بزنی آن که ضربه می خورد اوج می گیرد ولی تو که ضربه می زنی عقب می افتی و این یعنی بدی های تو به خود تو بر می گردد.

و این همان است که قرآن کریم می گوید: بدی های شما به خود شما باز می گردد.

دیوار را ببین ! صبح که می شود، سایه سیاه و دراز خود را به این طرف و آن طرف می اندازد، اما نزدیک به ظهر که می شود همان سایه آرام آرام به خودش بر می گردد.

برگرفته از کتاب مثل شاخه های گیلاس جناب حجت الاسلام آقای رنجبر

در یک شب تار و تاریک و ظلمانی که پیرامون ات چاه و چاله هم زیاد باشد، البته احتیاط می کنی، می ایستی و حرکت نمی کنی.

قرآن می گوید: اگر یک مطلبی برایت روشن نبود و تاریک و مبهم بود آنجاهم حرکت نکن! آنجاهم بایست! آنجا هم زود داوری و قضاوت نکن!

چیزی که نسبت به آن آگاه نیستی و آگاهی و اطلاع نداری دنبال نکن، چون آسیب می بینی.

برگرفته از کتاب مثل شاخه های گیلاس جناب حجت الاسلام آقای رنجبر

زیبایی و عشق
همگان بر این باوریم که عشق زاییدۀ حسن است. به بیان روشن تر عشق نتیجه ادراک زیبایی در معشوق است. پژوهش های گوناگون روانشناسان نیز این مدعای همگانی را تأیید می کنند. اما «زیبایی» چیست؟ واقعیت این است که «زیبایی» مفهوم بسیار مبهمی است. ویل دورانت گفته است « مسئله مربوط به روانشناسی است ولی روانشناسان آن را به گردن فلاسفه نهاده اند و هر علمی که از حل مسئله ای ناتوان شد چنین میکند». بنابراین چیستی زیبایی از موضوعات اساسی فلسفه هنر و مسئله اساسی در زیباشناسی است.زیباشناسی (Aesthetics) حوزه تخصصی نسبتا جدیدی در فلسفه است که به پژوهش در باب ادراک و تجربه حسانی sensibility می پردازد.
یک پرسش اساسی درباب زیبایی این است که آیا زیبایی امری ابژکتیو (عینی) است یا سوبژکتیو (ذهنی). به عبارت دیگر آیا زیبایی در شئ یا پدیده زیبا قرار دارد یا نه زیبایی در نگاه شخص ناظر است. گروهی، خصوصا اندیشمندان تکامل باور بر این عقیده اند که زیبایی مستقل از نگاه بیننده در خود شئ یا شخص زیباست اما بیشتر اندیشمندانی که درباب زیبایی اندیشیده اند قائل به این هستند که زیبایی در نگاه ناظر است. به نظرم مولوی این ایده را به زیبایی و اختصار تمام در دو بیت بیان کرده است:
گفت لیلی را خلیفه کان توی
کز تو شد مجنون پریشان و غوی
از دگر خوبان تو افزون نیستی
گفت خامش چون تو مجنون نیستی
به نظرم حافظ رأی دیگری دارد، او میگوید زیبایی در معشوق است اما کیفیتی است بسیار فراتر از جذابیت ظاهری و قابل وصف نیست. می فرماید
لطیفه ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لب لعل و خط زنگاریست
جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بار دلداریست
بنابراین به باور وی زیبایی عشق آفرین معشوق در ظاهر جذاب وی نیست، بلکه در لطیفه نهانی ست که کسی نمیداند چیست. این مبهم و ناشناخته بودن عامل عشق انگیز در بیت دیگری نیز بیان شده است
شاهد آن نیست که موئی و میانی دارد
بنده طلعت آن باش که «آنی» دارد.
«آن» در این بیت به معنایی نوعی زیبایی پنهان است که قابل ادراک است، اما قابل توصیف نیست. به نظرم یکی از مشکلات اساسی انسانها در زمانه ما غفلت از این واقعیت است. واقعیت این است که زیبایی چهره و اندام یکی از مهمترین معیارهای مردان در انتخاب همسر است، و دختران و زنان هم برای زیبا دیده شدن هزینه ها و رنج های زیادی بر خود تحمیل میکنند. هیچ کدام نمیدانند اندک مدتی بعد از ازدواج همان زیبایی شوق انگیز کاملا عادی به نظر می آید و شوق انگیزی خود را از دست می دهد. در سالهای اخیر پژوهشهای روانشناسان نشان داده است این زیبایی بعد از آغاز رابطه جنسی شش ماه تا سه سال به چشم می آید و دیگر جذابیت خود را از دست میدهد. اگر عشق زاده زیبایی جسمانی باشد باید مادامی که جسم زیباست عشق پایدار باشد اما واقعیت عیان خلاف این است.
نکته دیگر اینکه بسیاری از مردانی که به همسران خود خیانت میکنند به زن یا زنانی روی می آورند که نسبت به همسرشان زیبایی ظاهری کمتری دارد.
در واقع پژوهش های روانشناختی به ما آموخته اند که زیبایی جسمانی فرصتهای بیشتری برای آغاز یک رابطه رمانتیک و عاشقانه به بار می آورد اما به هیچ عنوان تداوم این عشق را تضمین نمی کند.

http://psychologyphilosophy.blogfa.com/post/13

https://telegram.me/philosophicalpsychology/