نوبت های غذا
صبحگاهان و شامگاهان
قرآن کریم : و آنان ، صبحگاهان و شامگاهان ، روز ویژه ی خویش را دارند .
حدیث : به نقل از شهاب بن عبد ربّه :
نزد امام صادق علیه السلام ، از دردها و بدگواری هایی که داشتم ، اظهار ناراحتی کردم . به من فرمود : « صبحانه بخور و شام بخور و در فاصله ی میان آنها چیزی مخور ؛ چرا که موجب تباهی تن است . مگر نشنیده ای که خداوند عزوجل می فرماید : « و آنان ، صبحگاهان و شامگاهان ، روزی ویژه خویش را دارند . »
تأکید برخوردن ناشتایی و نهی از واگذاردن آن
امام صادق علیه السلام :
چون نماز صبح را خواندی ، پاره نانی بخور تا با آن ؛ دهان خویش را خوشبو سازی ، حرارت خود را فروبنشانی ، دندان هایت را استوار سازی ، لثه ات را استحکام بخشی ، روزی خویش را به چنگ آوری و خوی خود را نکو سازی .
امام صادق علیه السلام :
مؤمن را بایسته است که تا غذا نخورده ، از خانه بیرون نرود ؛ چرا که این کار به او استواری بیشتری می دهد .
تأکید بر خوردن شام و نهی از واگذاردن آن
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله : خوردن شام را وا مگذارید ، هر چند به خوردن دانه ای خرمای خشکیده باشد . من بر امت خویش ، از این ، بیم دارم که از وا گذاردن شام ، پیری ( در هم شکستگی ) به سراغشان آید ؛ چرا که شام مایه ی نیرومندی پیر و جوان است .
امام صادق علیه السلام :
هر کس شام را واگذارد ، رگی در بدن وی می میرد و هرگز زنده نمی شود .
امام رضا علیه السلام :
در بدن ، رگی است که آن را « عَشاء ( شام ) » گویند . اگر شخص شام خوردن را واگذارد ، آن رگ تا صبح او را نفرین می کند و می گوید : « خدا تو را گرسنه بدارد ، چنان که مرا گرسنه بداشتی ، و تشنه بدارد چنان که تشنه ام داشتی » پس مباد کسی از شما خوردن شام را وا گذارد ، هر چند به یک لقمه نان یا جرعه ای آب باشد .
