شکر و سپاس مخصوص آن خدایی است که سرچشمه و آغاز فیض وجود است که قبل از او کسی نبوده، و آخر است بی آنکه پس از او ، آخری باشد.

آن خدایی که چشم بینندگان از دیدنش ناتوانند، ذهن و اندیشه وصف کنندگان از شناساندن وتوصیف کردنش عاجزند.