ای شمع جهان افروز بیا

وی شاهد عالم سوز بیا

ای مهر سپهر قلمرو غیب

شد روز ظهور و بروز بیا

ای طایر اسعد فرّخ رخ

امروز تویی فیروز بیا

روزم همه از شب تیره تر است

ای خود شب ما را روز بیا 

ما دیده به راه تو دوخته ایم

از ما همه چشم مدوز ، بیا

عمری است گذشته به نادانی

ای علم و ادب آموز بیا

شد گلشن عمر خزان از غم

ای باد خوش نوروز بیا

من مفتقر رنجور توام

تا جان به لب است هنوز بیا