جانا امیدوارم در این سرای فانی

بی تو به سر نیارم یک لحظه زندگانی

دل آن بود که دارد با چون تو دلربایی

سوز سحرگهی و آه و دم نهانی

خوش آن دلی که خود را اندر شبان و روزان

بنماید از ورود بیگانگان شبانی

تا ترک لذت تن ناکرده ای چه دانی

معنی لذت جان در عیش جاودانی

بشتاب تا رهی زین زندان تنگ و تاری

در ذات تو فروزد انوار آسمانی

یا رب دل حسن را برگیر از میانش

جز بیدلی نداند خود عیش و کامرانی