امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«هیچ بنده ای نیست که هنگام نوشیدن آب به یاد حسین علیه السلام باشد و لعن بر قاتلان حضرتش بفرستد، مگر آن که خداوند در قبال این توجه و تذکر معادل یکصد هزار حسنه و محو صد هزار سیّئه برای او می نویسد و یکصد هزار درجه او را بالا می برد و ثواب یکصد هزار بنده آزاد کردن، به او می دهد و فردای قیامت با قلبی مسرور و خنک وارد محشر می شود.»
یکی از مستبحات مؤکد آن است که هنگام نوشیدن آب، بر سید و سالار شهیدان سلام بفرستیم و بر قاتلان حضرتش لعن و نفرین کنیم. چرا که خود آن بزرگوار در آخرین لحظات ، وقتی که دختر مصیبت زده شان حضرت سکینه خدمتشان رسید، ضمن وصیت هایی فرمودند: دخترم به شیعیانم بگو :
« ای شیعیان من هر وقت آب گوارا بنوشید مرا یاد کنید و هر گاه حکایت غریب یا شهیدی را شنیدید بر غربت من ندبه کنید. من آن سبط پیامبر شمایم که مرا بی جرم و گناه کشتند و بدن مرا پایمل سم ستوران نمودند»
سلام.
مطالبتون خيلي زيباست.