پیری و جوانی چو شب و روز بر آمد             ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

بد نوع پشم ها که رِشتیم و بد جنس تخم ها که کِشتیم .

خرما نتوان خورد ازین خار که کِشتیم            دیبا نتوان بافت ازین پشم که رِشتیم

چون از کشتزار خود بی خبرم ، آسوده می چرم . آه اگر از پس امروز بود فردایی !