در روايت فرمودند:

وقتي ديديم حضرت آدم رو به دنياي آلوده کرد، براي تطهير او در هنگام نماز دستور داديم که صورت خود را بشويد. و از آنجا که با پا به طرف دنيا رفت به او امر کرديم که پايت را نيز بايد بشويي. و در ادامه چون با دست از آن درخت کسب و کار، ميوه و روزي زن و فرزند را کند و آن را بر سر گذارد و براي حوّايش آورد، به او دستور داديم که دست و سر خويش را هم شستشو کن.

جناب عالي هم که به طرف کشاورزي و کارمندي و کسب و کارت مي‌روي در حقيقت با صورت خود به طرف دنيا رو کرده اي. وقتي رو به طرف دنيا و شجره اش نمودي بايد در هنگام نماز، صورت را بشويي. زيرا که صورت تو دنيايي را زيارت کرده است که همواره آلوده مي‌باشد. وقتي به طرف دنيا روي آوري قطعاً با پا به طرف آن مي‌روي، پس در هنگام وضو، پايت را نيز بايد مسح کني تا پاک شود. در ادامة روايت فرموده است که: «و به دست از درخت گندم باز کرد» تو نيز هنگامي که به محل کارت رفتي، مطمئناً با دست کارهايت را انجام خواهي داد پس در وضو دستهايت را هم بايد بشويي. «و بر سر نهاد و بر حوّا آورد» وقتي که رفتي و زحمت کشيدي و خون جگر خوردي و صبح تا به غروب کار کردي، مقداري را که حاصل کارت است به عنوان احترام و عرض ادب روي سرت مي‌گذاري و تقديم همسر و منزلت مي‌کني پس در هنگام وضو، سرت را هم بايد مسح کني. حاصل کلام اينکه: دل به دنيا داده اي و رو به آن کرده اي، پا به سوي دنيا برده اي و دست و سرت را نيز به واسطه آن آلوده کرده اي بنابراين از پا تا به سر به دنيا آلوده اي. حال اگر مي‌خواهي به نماز رو کني بايد وضو بگيري تا اين وضو تو را تطهير کند و بعد از آن در پيشگاه خداوند حاضر شوي و يکپارچه در طهارت باشي. حاصل آن که دنيا استغال است و نماز توحد و توحد با تعلق سازگار نيست پس از وحدت بسوي کثرت رجوع کن و از کثرت بسوي وحدت روي بنما تا از دنيا به نماز برسي که اين عرضي بود مختصر از موقعيت و جايگاه وضو در نظام عالم.

@ostadsamadiamoli