روزی امیرالمؤمنین علیه السلام به بازار بصره آمد و مردم را دید آن چنان سرگرم خرید و فروشند که گویی خود را از یاد برده و از هدف انسانی به کلی غافل شده اند . با مشاهده این منظره طوری متأثر گردید که به شدت گریست .

سپس فرمود : « ای بندگان دنیا و ای کارگزاران اهل دنیا ، شما که روزها سرگرم معامله و سوگند خوردنید و شب ها  با بی خبری در بستر خواب آرمیده اید و بین روز و شب ، از آخرت و حساب و کتاب آن غافلید ، پس چه وقت خود را برای سفری که در پیش دارید مجهز می کنید و برای آن توشه بر می دارید و در چه زمان به روز قیامت می اندیشید و به فکر معاد می افتید . »