غزلی در مدح و منقبت خاتم الاوصیاء حضرت مهدی علیه السلام
ای مرهم سینه ی خسته ی ما
وی مونس قلب شکسته ی ما
ما بلبل شورانگیز توئیم
ای تازه گل نو رسته ما
در نغمه گری دستان تواند
در گلشن وحدت دسته ما
پیوسته بود با نفخه ی صور
این زمزمه ی پیوسته ما
برخاسته تا افق گردون
فریاد زبخت نشسته ما
کی حلقه شود در گردن یار
ای دست به گردن بسته ما
از مفتقر این غوغا چه عجب
وز این غزل بر جسته ما
