گیاهان تلخ :
داروهای گیاهی هستند که روی کار معده خصوصا در هنگام بی اشتهایی تاثیر می گذارند انواع مختلفی از آن را قبل از غذا مصرف می کنند .
گیاهان تلخ خالص :
قنطوریون صغیر ، جلتیان ، شبدر آبی
گیاهان تلخ معطر ( مواد تلخی که همراه مواد معطر باشند ) نظیر :
درمنه ، قصب الذیره ، سنبل خطائی طبی
گیاهان تلخ قابض :
این گیاهان در عین حال کمی قابض بوده برای زکام ها و گاسترین های سبک به کار می روند . غافث ، کندر ، پرسیاوشان .
گیاهان تلخ لعابدار :
این مواد بشره یا مخاط یا تشکیل رسوبات سفت همراه با بافت پروتئینی تاثیر می گذراند . آنها آب موجود در بافت ها را می گیرند و با کم و بیش خشک کردن آنها اثر ضد تورمی دارند . این مواد اغلب از ترکیبات تانن هستند .
این گروه شامل : شمس برّی ، مورد ، گل غافث ، هوفاریقون ، مریم گلی ، انجبار ، گوش خر ، گل مینا ( امراض ، اگزمای متورمه و عفونی ) ، تره تیزک ، پوست درخت بلوط و بید ، ریشه بابا آدم ، گلسنگ ، درخت گردو ، هفت بند ، آویشن ، دم شیر ، زوفا می شود .
ضد التهاب ها :
این مواد را برای درمان زخم ها و کوفتگی ها به کار می برند ، آنها ورم را کاهش می دهند و بازسازی بافت های آسیب دیده را ( تاثیر بر غشاء مخاطی و سطح گراتولی ) تسریع می کنند .
بنابراین بابونه و اکلیل کوهی ( رزماری کوهی مزه و رنگ و بوی رزماری باغی را ندارند ) جراحت ها ، زخم ها و بیماری های پوستی را درمان می کند .توت فرنگی برای جوش صورت مفید است .
گیاهان ضد نفخ :
موادی هستند که اثر طبی روی دفع گازهای معده و انقباضات دردناک و حتی تشنج عضلات شکم دارند . این مواد احساس فشار درد را کاهش داده باعث توقف رشد باکتری هایی می شود که تخمیر ایجاد می کند .
دستورحفظ ادویه :
آن است که بعضی آنها را که با هم جمع نباید نمود تا موجب بقای آن باشد مثل کافور با فلفل و براده آهن با آن ربا و تخم مرغ با نمک و ساذج با زنجبیل و معدنی را با غیر جنس او نباید جمع نمود و عصاره ها و صمغ ها را در ظرف قلعی و نقره نگه دارند و عرق ها و میاه حاره را در شیشه سرتنگ ضبط کنند اما بعد از سرد شدن عرق بهار در ظرف مس بهتر می ماند و مجموع اوراق و بیخ ها و گل ها را از جای نمناک و آفتاب تند دور باید داشت و ظرف قلعی جهات حفظ روغن ها و اکثر ادویه مفرده و مرکبه بهتر است .
