از آیت الله بهجت منقول است که می فرمود : میرزا حسین نوری استاد شیخ عباس قمی صاحب کتاب « مفاتیح الجنان » در سامرا بود و به آیت الله میرزای شیرازی مربوط بود . روزی میرزا حسین نوری به شخصی گفت : برای شب پنج شنبه و شب جمعه صد نفر را برای شام دعوت کن ! منظور ایشان این بودکه پنجاه نفر را شب پنج شنبه و پنجاه نفر را شب جمعه دعوت کن ! آن شخص مطلب را درک نکرده بود و برای هر شب ، صد نفر را دعوت کرد . شب پنج شنبه غذای پنجاه نفر پخته شد ، ولی مهمانان صد نفر آمدند . در آن وقت ، نانوایی ها هم محدود بودند و شب ، هیچ نانوایی باز نبود . حاجی نوری پیغامی برای ملا فتح علی سلطان آبادی رساند که به این مشکل برخورد کردم ، چه باید کنم ؟ ایشان فرمود ، غذا را نکشید تا من بیایم ! وقتی آمدند ، یک پارچه تمیز روی غذا گذاشتند و دست روی پارچه کشیدند و هر دفعه این حدیث را خواندن که جبرئیل به پیامبر گفت : « ها علیٌّ خیرُ البَشَرِ و مَن اَبَی فَقَد کَفَر » یعنی آگاه باشید علی بهترین انسان ها است . هر کس او را رد کند ، هر آینه کافر شود .
بعد دستور دادند غذا را بکشند . چون غذای پنجاه نفر را برای صد نفر میهمان کشیدند ، کافی شد و چیزی کم نیامد .
