فقیه زاهد عادل مرحوم شخ جواد بن شیخ مشکور عرب که از اجله ی علماء و فقهاء نجف اشرف و مرجع تقلید جمعی از شیعیان عراق بوده و نیز از ائمه جماعت صحن مطهر بوده است در سال 1337 در حدود نود سالگی وفات نموده در جوار پدرش و در یکی از حجره های صحن مطهر مدفون گردید.

آن مرحوم در شب 26 ماه صفر 1336 در نجف اشرف در خواب حضرت عزراییل ملک الموت را می بیند پس از سلام از او می پرسد از کجا می آیی؟ می فرماید از شیراز و روح میرزا ابراهیم محلاتی را قبض کردم شیخ می پرسد روح او در برزخ در چه حالیست؟

می فرماید در بهترین حالات و در بهترین باغ های عالم برزخ و خداوند هزار ملک موکل او کرده است که فرمان او را می برند گفتم برای چه عمل از اعمال به چنین مقامی رسیده است؟

آیا برای مقام علمی و تدریس و تربیت شاگرد فرمود نه گفتم آیا برای نماز جماعت و رساندن احکام به مردم فرمود نه گفتم پس برای چه ؟ فرمود برای خواندن زیارت عاشوراء (مرحوم میرزای محلاتی سی سال آخر عمرش زیارت عاشورا را ترک نکرد و هر روز که به سبب بیماری یا امر دیگر نمی توانست بخواند نایب می گرفته است).

و چون شیخ مرحوم از خواب بیدار می شود فردا به منزل آیت الله میرزا محمد تق شیرازی می رود و خواب خود را برای ایشان نقل می کند.

مرحوم میرزا محمد تقی گریه می کند از ایشان سبب گریه را می پرسند می فرماید میرزای محلاتی از دنیا رفت و استوانه ی فقه بود به ایشان گفتند شیخ خوابی دیده و معلوم نیست واقعیت آن میرزا می فرماید بلی خواب است اما خواب شیخ مشکور است نه افراد عادی فردای آن روز تلگراف فوت میرزای محلاتی از شیراز به نجف اشرف می رسد و صدق رؤیای شیخ مرحوم آشکار می گردد.

این داستان را جمعی از فضلاء نجف اشرف که از مرحوم آیت الله سید عبدالهادی شیرازی شنیده بودند که ایشان در منزل مرحوم میرزا محمد تقی هنگام ورود شیخ مرحوم و نقل رؤیای خود حاضر بودند نقل کردند و نیز دانشمند گرامی جناب حاج صدرالدین محلاتی فرزند زاده آن مرحوم از شیخ مرحوم این داستان را شنیده اند.