آن حضرت در هر سه روز یک بار قرآن را ختم می کرد و می فرمود: اگر بخواهم در کمتر از سه روز قرآن را ختم کنم می توانم، اما هرگز به آیه ای مرور نکردم مگر اینکه در معنای آن اندیشه می کنم و درباره ی اینکه آن آیه در چه موضوعی و در چه زمانی نازل شده است، فکر می کنم.
ابراهیم بن عباس می گوید: هیچ گاه ندیدم که امام رضا علیه السلام در سخن گفتن کسی را برنجاند، و هرگز در برابر همنشین خود تکیه نمی داد و هرگز ندیدم که به کسی ناسزا بگوید و هرگز ندیدم قهقهه کند، بلکه خنده ی او تبسم بود و بر سر سفره ی غذا غلامان و حتّی سرپرست های اصطبل را در کنار سفره ی خود می نشانید.
آن حضرت شب ها کم می خوابید و شب ها را به عبادت می گذرانید، بسیار روزه می گرفت و هرگز روزه گرفتن سه روز در ماه را ترک نمی کرد و می فرمود: روزه ی این سه روز در ماه معادل روزه ی همه ایام سال و زندگی است.
بسیار به مردم احسان می نمود و به آنها انفاق مالی می کرد و غالبا این کمک های مالی را در شب های تاریک انجام می داد.
