خوش آن سری که در آن سر بود هوای حسین

خوش ان دلی که در آن دل بود ولای حسین

خوش آن تنی که به کوی حسین سپارد جان

خوش آن بدن که شود خاک کربلای حسین

خوش آن که از همه عیش جهان نظر بندد

فشانده از مژه خوناب در عزای حسین

خوش آن که تا زعمرش زد قدم به ملک وجود

ندیده در همه کاون و مکان سوای حسین

خوش آن که همچو نی خواست در همه دم

ز ناله های غریبان بینوای حسین