دور اندیشی ، ویژگی انسان خردمند است و برای رهبر یک صفت ضروری . حضرت علی علیه السلام از پشت پرده های زمان ، آینده را می دید و پیروانش را به دورنگری و دوراندیشی فرا می خواند :

پیروزی با دوراندیش است ، و دوراندیشی با تجربه به دست می آید .

نظرها بسیار است ، دوراندیشی اندک است .

آن که تصمیم خود را آشکار کند ( و لو دهد ) ، دوراندیشی اش نابود می شود ( زیرا مخالفانش به نوعی برنامه ریزی او را بر هم می زنند. )

کسی که دور اندیشی اش اندک باشد ، اراده اش سست خواهد بود ( زیرا با احساسات تصمیم گرفته است ) .

دوراندیش ، خود رأی نیست .

رخسار امام علی علیه السّلام :

زیبا چهره بود؛ رخسارش به سان ماه شب چهارده می درخشید .

از او پرسیدند : چهره ی نیایشگران هماره زرد رنگ است ، اما شما رخساری روشن و سپید و پیشانی گلرنگی دارید . راز این تفاوت در چیست ؟

ایشان پاسخ دادند : دیگر عابدان در هراس و بیم اند که آیا آفریدگار از آنان خرسند است یا نه ، اما من بدان پایه رسیده ام که هم خداوند محبوب من است و هم من محبوب او ؛ از این روی ، از هراس در امانم .

سه نفر دارای هفده شتر بودند . خدمت حضرت رسیدند و از وی خواستند که شترها را میان آنان به نسبت 1/2 و 1/3 و 1/9 تقسیم کند ، بی آن که شتری کشته شود . حضرت دستور دادند : یک شتر بر شترها افزودند که مجموع آن ها هجده شتر شد . سپس نصف هجده شتر یعنی نه شتر را به کسی که 1/2 می خواست داد . از نه شتر باقیمانده ، شش شتر به کسی که 1/3 می خواست داد ، و دو شتر به کسی که 1/9 می خواست . مجموع 9 ، 6 و 2 شتر می شود 17 شتر . سپس حضرت شتر خود را هم برداشت .